تمایز سلول های اپی تلیال آمنیونی به سلول های حاوی β-tubulin iii و بررسی اثر فاکتورهای رشد بر آن

زمینه و هدف: در تمایز سلول های بنیادی جنینی به سلول های عصبی فاکتورهای رشد متعددی به کار برده شده است. بسیاری از خصوصیات سلول های اپی تلیال آمنیونی مشابه سلول های بنیادی جنینی می باشد، بنابراین در صورتی که فاکتورهای رشد مذکور دارای اثر مشابهی بر تمایز سلول های اپی تلیال آمنیونی به سلول های عصبی باشند، می توان از آن ها به عنوان یک جایگزین برای سلول های بنیادی جنینی استفاده نمود. این مطالعه با هدف تعیین تمایز سلول های اپی تلیال آمنیونی به سلول های حاوی β-tubulin iii و بررسی اثر فاکتورهای رشد بر آن انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، تمایز سلول های اپی تلیال آمنیونی به سلول های عصبی با استفاده از فاکتورهای رشد رتینوئیک اسید (ra) و bfgf بررسی گردید، و نشـان گر β-tubulin iii با روش ایمونوسیتـوشیـمی مورد ارزیابی قرار گرفت. هم چنیـن اثر مهار سیگنـالینگ bone morphogenetic protein (bmp) توسط noggin بر میزان تمایز سلول های عصبی از سلول های اپی تلیال آمنیونی بررسی شد. به همین منظور، سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی از پرده آمنیون جداسازی و به مدت 5 روز در پتری دیش های باکتریال رشد داده شد، تا به هم بچسبند، سپس سلول های به هم چسبیده از هم جدا شده و به دیش های کشت سلول (adherent culture dish) منتقل گردید و به مدت 7 روز در معرض noggin و bfgf قرار گرفتند. در نیمی از محیط های کشت bfgf حذف و ra به آن ها اضافه شده و کشت ها به مدت 21 روز نگهداری شدند. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون anova استفاده شد (tukey post-test) و تفاوت هایی که مقادیر کمتر از 05/0 داشتند، معنی دار تلقی گردید. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که در همه محیط های کشت که به همراه noggin بودند، سطوح بالاتری از β-tubulin iii در مقایسه با محیط های کشت فاقد آن بیان شد. ترکیب bfgf و ra بالاترین سطوح β-tubulin iii را هم در کشت های حاوی noggin و هم فاقد noggin نشان داد. قطع (withdrawal) bfgf نه تنها بروز β-tubulin iii را افزایش نداد؛ بلکه حفظ آن باعث افزایش β-tubulin iii گردید. نتیجه گیری: سلول های اپی تلیال آمنیونی توانایی تمایز به سلول های عصبی را دارند و این توانایی تحت تأثیر فاکتور های noggin ،bfgf ،ra قرار می گیرد.